در یک دیگ معمولی (منظور دیگ آب گرم فایر تیوب می باشد) با احتراق سوخت گاز های داغ تولید می شود که با گذشتن از مبدل حرارتی بیشتر این انرژی به آب منتقل می شود، که باعث بالا رفتن دمای آب می شود. بخار آب نیز یکی از گاز های داغ تولید شده در فرآیند احتراق است، که نتیجه ترکیب هیدروژن با اکسیژن می باشد. اما دیگ های چگالشی (کندانسینگ بویلر)، حرارتی ایجاد شده توسط گازهای داغ اگزاست که تلف می شوند را جذب می کند، در ادامه بخار آب موجود در گازهای خروجی محصول احتراق ، با از دست دادن گرمای نهان تبخیر به آب مایع (یا به اصطلاح به کندانس) تبدیل می شود و این گرمای نهان نیز به آب داده می شود که این عمل اضافی بازدهی دیگ را تا ۱۰- ۱۲% بالا می برد. در حقیقت بخار آب یکی از محصولات احتراق است که در دیگ های معمولی در دمای بالا از دودکش خارج می شود. اما در دیگ ها یا پکیج های چگالشی با استفاده ی مجدد از گاز های اگزاست دما بالا جهت پیشگرم کردن هوای ورودی به دیگ ، دمای گاز های اگزاست تا ۶۰ درجه سانتیگراد پایین آورده می شود که این کاهش دما سبب تبدیل بخار آب موجود در دودهای اگزاست به حالت مایع می گردد به این پدیده کندانس گفته می شود. دیگ هایی که از این تکنولوژی استفاده می کنند به دبگ های چگالشی یا کندانس معروف هستند